Przypadek testowy z abstrakcyjnymi warunkami wstępnymi, danymi wejściowych, warunkami wyjściowymi, oczekiwanymi rezultatami i odpowiednimi akcjami (o ile ma to zastosowanie).
Stopień, w jakim funkcje ułatwiają realizację określonych zadań i celów.
Proces oceny modułu lub systemu oparty na jego zachowaniu podczas wykonania.
Rodzaj analizy statycznej przeprowadzanej w oparciu o cykl życia zmiennych.
Forma analizy statycznej oparta na reprezentacji unikalnych ścieżek wykonywanych podczas działania modułu lub systemu.
Całkowity proces identyfikacji ryzyk i ich oceny.
Proces oceny modułu lub systemu bez jego wykonywania, oparty na jego formie, strukturze, zawartości lub dokumentacji.
Narzędzie wykonujące analizę statyczną.
Narzędzie wykonujące analizę statyczną.
Powtarzalna akcja, proces, struktura lub rozwiązanie wielokrotnego użytku, które początkowo wydawało się korzystne i jest często używane, ale jest nieskuteczne i/lub nieproduktywne w zastosowaniu.
Próba uzyskania nieautoryzowanego dostępu do modułu lub systemu, zasobów, informacji lub próba naruszenia integralności systemu.
Stopień, w jakim interfejs użytkownika umożliwia przyjemną i satysfakcjonującą interakcję dla użytkownika.
Kategoria cech oprogramowania, które mają wpływ na jakość produktu prac.
Stopień, w jakim można udowodnić tożsamość podmiotu lub zasobu.
Użycie oprogramowania do wykonania lub wspierania czynności testowych, np. zarządzania testami, projektowania testów, wykonania testów i sprawdzania wyników.
Użycie oprogramowania, np. narzędzia rejestrująco-odtwarzającego, w celu kontrolowania wykonania testu, porównania rezultatów rzeczywistych z oczekiwanymi, ustawienia warunków wstępnych testu i innych funkcji kontroli i raportowania testu.
Zgoda udzielana użytkownikowi lub procesowi do dostępu do zasobów.
Zdarzenie, w którym moduł lub system nie wykonuje wymaganej funkcji w określonym zakresie.
Brak nieuzasadnionego ryzyka spowodowanego zagrożeniami wynikającymi z nieprawidłowego działania układów elektrycznych / elektronicznych (E/E)
Brak nieuzasadnionego ryzyka spowodowanego zagrożeniami wynikającymi z nieprawidłowego działania układów elektrycznych / elektronicznych (E/E)
Technika testowania oparta wyłącznie na wewnętrznej strukturze modułu lub systemu.
Technika testowania oparta wyłącznie na wewnętrznej strukturze modułu lub systemu.
Atak na zabezpieczenia, mający na celu przeładowanie systemu żądaniami tak, by uprawnione żądania nie mogły być obsługiwane.(od ang. DoS Denial of Service)
Testowanie komponentu lub systemu niezgodnie z jego przeznaczeniem.
Działanie człowieka powodujące powstanie nieprawidłowego rezultatu.
Proces potwierdzający, że moduł, system lub osoba spełnia określone wymagania.
Kategoria cech oprogramowania, które mają wpływ na jakość produktu prac.
Kategoria cech oprogramowania, które mają wpływ na jakość produktu prac.
Kategoria cech oprogramowania, które mają wpływ na jakość produktu prac.
Praktyka wytwarzania oprogramowania polegająca na automatycznym łączeniu, integrowaniu i testowaniu wszystkich zmian w oprogramowaniu w momencie ich wprowadzania.
Atak, który pozwala atakującemu na wstrzykniecie złośliwego kodu w czyjąś dotychczas bezpieczną stronę internetową.
Czynności wykonywane na każdym etapie wytwarzania oprogramowania oraz układ ich wzajemnych relacji logicznych i chronologicznych. (SDLC - od ang. software development lifecycle).
Dane niezbędne do wykonania testów.
Narzędzie używane przez programistów do odtwarzania awarii, śledzenia stanu programu i odszukiwania usterek. Debugery umożliwiają programistom wykonywanie programów krok po kroku, zatrzymywanie wykonania programu na dowolnej instrukcji oraz sprawdzanie i ustawianie wartości zmiennych.
Proces wyszukiwania, analizowania i usuwania przyczyn awarii w module lub systemie.
Typ instrukcji, w którym wybór między dwoma lub więcej możliwymi wynikami skutkuje wykonaniem określonego zestawu działań.
Niedoskonałość lub wada produktu pracy, polegająca na niespełnieniu wymagań.
Graf skierowany przedstawiający wszystkie możliwe przebiegi sterowania w module lub systemie.
(1) Zdolność organizacji w odniesieniu do skuteczności i wydajności jej procesów i praktyk pracy. (2) Stopień, w jakim moduł lub system spełnia wymagania niezawodności w normalnym działaniu.
Stopień, w jakim moduł lub system zapewnia prawidłowe wyniki z wymaganą precyzją.
Stopień, w jakim moduł lub system może być używany przez ludzi z szerokim zakresem cech i możliwości, by osiągnąć określony cel w określonym kontekście użycia.
Osobiste doświadczenia i reakcje z użycia lub przewidywanego użycia produktu software'owego.
Wskaźnik, który wskazuje na adres, który jest poza zakresem tego wskaźnika lub który nie istnieje.
Stopień wykorzystania zasobów w stosunku do osiąganych wyników.
Zbiór warunków definiujących kiedy można oficjalnie uznać określone zadanie za ukończone.
Jakościowa lub ilościowa miara ryzyka zdefiniowana przez wpływ i prawdopodobieństwo.
Część przedmiotu testów wykorzystywana w procesie testowym.
Urządzenie, program komputerowy lub system, który przyjmuje takie same wejścia i generuje takie same wyjścia jak dany system.
Stopień, w jakim interfejs użytkownika umożliwia przyjemną i satysfakcjonującą interakcję dla użytkownika.
Specyficzna instancja procesu testowego.
Stopień, w jakim moduł lub system zapewnia funkcje spełniające określone i domyślne potrzeby, gdy jest używany w określonych warunkach.
Przeniesienie sterowania z miejsca w kodzie będącego instrukcją decyzyjną do innego miejsca w kodzie.
proces symulowania określonego zbioru czynności pod określonym obciążeniem, które mają być wykonane przez moduł lub system.
Abstrakcyjna reprezentacja przedstawiająca odwołania pomiędzy procedurami i funkcjami w programie.
Rodzaj interfejsu, który umożliwia użytkownikom interakcję z komponentem lub systemem za pomocą graficznych ikon i wizualnych wskaźników. (GUI od ang. Graphical User Interface).
Wskaźnik w dokumencie elektronicznym, który stanowi odwołanie do innego dokumentu elektronicznego.
Proces znajdowania, rozpoznawania i opisywania ryzyka.
Czynność polegająca na przygotowaniu testaliów potrzebnych do wykonania testów, oparta na analizie i projektowaniu testów.
Każde zdarzenie wymagające zbadania.
Każde zdarzenie wymagające zbadania.
Każde zdarzenie wymagające zbadania.
Organizacyjne artefakty niezbędne do przeprowadzenia testu, składające się ze środowisk testowych, narzędzi testowych, wyposażenia biurowego i procedur.
Typ formalnego przeglądu przeprowadzanego w celu identyfikacji problemów w produkcie prac, dostarczający dane pomiarowe pozwalające na ulepszenie procesu przeglądu oraz procesu wytwarzania oprogramowania.
Stopień, w jakim moduł lub system może zostać pomyślnie zainstalowany lub odinstalowany w określonym środowisku.
Element języka programowania, który jest zwykle najmniejszą niepodzielną jednostką wykonania.
Wyrażenie w kodzie źródłowym, które po tłumaczeniu na kod binarny będzie wykonywane w sposób proceduralny.
Stopień w jakim moduł lub system zapobiega nieautoryzowanemu dostępowi oraz modyfikacji modułu, systemu lub danych.
Rodzaj interfejsu, w którym moduły lub systemy wymieniają informacje o określonej formalnej strukturze. (API - akronim od ang. Application Programing Interface).
Wszystkie moduły systemu, które dostarczają informacji i nadzorują użytkownika, by zrealizować określone zadania systemu.
Osoba odpowiedzialna za projektowanie, implementację i pielęgnację architektury testów automatycznych, jak też za techniczny rozwój skutecznych rozwiązań testów automatycznych.
Stopień, w jakim moduł, system lub proces spełnia określone wymagania i/lub spełnia potrzeby i oczekiwania klienta lub użytkownika.
Środowisko testowe składające się z zaślepek i sterowników potrzebnych do wykonania testu.
Osoba odpowiedzialna za zarządzanie działaniami testowymi, zasobami i oceną przedmiotu testów.
Stopień, w jakim moduł lub system może wymieniać informacje z innymi modułami lub systemami lub wykonywać wymagane funkcje, współużytkując to samo środowisko sprzętowe lub programowe.
stopień, w jakim zestaw funkcji obejmuje wszystkie określone zadania i cele użytkownika.
Zbiór warunków definiujących kiedy można oficjalnie uznać określone zadanie za ukończone.
Zbiór warunków definiujących kiedy można oficjalnie uznać określone zadanie za ukończone.
Zbiór warunków definiujących kiedy można oficjalnie uznać określone zadanie za ukończone.
Maksymalna liczba liniowo niezależnych ścieżek w programie.
Przypadek testowy z abstrakcyjnymi warunkami wstępnymi, danymi wejściowych, warunkami wyjściowymi, oczekiwanymi rezultatami i odpowiednimi akcjami (o ile ma to zastosowanie).
Skala pomiaru i sposób jej stosowania do pomiarów.
Liczba bądź kategoria przypisana do atrybutu/cechy obiektu poprzez wykonanie pomiaru.
Czynności wykonywane na każdym etapie wytwarzania oprogramowania oraz układ ich wzajemnych relacji logicznych i chronologicznych. (SDLC - od ang. software development lifecycle).
dowolny model używany w testowaniu opartym na modelu.
Model pokazujący poprawę niezawodności modułu lub systemu w czasie jako wynik usuwania defektów.
Stopień, w jakim system jest zbudowany z oddzielnych elementów w ten sposób, że zmiana jednego elementu ma minimalny wpływ na inne elementy.
Stopień, w jakim moduł lub system można zmienić bez wprowadzania defektów lub obniżania jakości istniejącego produktu.
Narzędzie programistyczne albo sprzętowe, które działa równolegle z testowanym modułem lub systemem i nadzoruje, rejestruje i/lub analizuje zachowanie modułu lub systemu.
Narzędzie wykonujące analizę statyczną.
Narzędzie używane przez programistów do odtwarzania awarii, śledzenia stanu programu i odszukiwania usterek. Debugery umożliwiają programistom wykonywanie programów krok po kroku, zatrzymywanie wykonania programu na dowolnej instrukcji oraz sprawdzanie i ustawianie wartości zmiennych.
Narzędzie do posiewu (tzn. celowego dodawania) usterek w module lub systemie.
Narzędzie do posiewu (tzn. celowego dodawania) usterek w module lub systemie.
Narzędzie używane do sprawdzania, czy na stronie internetowej są wadliwie (działające nieprawidłowo) hiperłącza.
narzędzie testowe, które generuje obciążenie dla wyznaczonego elementu testowego i które mierzy i rejestruje jego wydajność podczas wykonywania testu.
Narzędzie testowe, które wykonuje testy na wyznaczonym obiekcie testowym i ocenia wyniki w stosunku do oczekiwanych wyników i warunków końcowych.
Narzędzie wspomagające zarządzanie testami i sterowanie częścią procesu testowego. Zwykle ma kilka funkcji takich jak: zarządzanie testaliami, planowanie testów w czasie, logowanie rezultatów, śledzenie postępu prac, zarządzanie incydentami oraz raportowanie wyników testów.
Narzędzie programistyczne albo sprzętowe, które działa równolegle z testowanym modułem lub systemem i nadzoruje, rejestruje i/lub analizuje zachowanie modułu lub systemu.
Oprogramowanie lub sprzęt, który obsługuje jedno lub więcej działań testowych.
Status wyniku testu, w którym rzeczywisty wynik nie zgadza się z wynikiem oczekiwanym.
Stopień w jakim można udowodnić podjęcie działań lub zajście zdarzeń tak, by nie można było zaprzeczyć ich wystąpieniu.
Stopień, w jakim w przypadku przerwy w pracy lub awarii moduł lub system może odzyskać dane bezpośrednio dotknięte tym problemem i przywrócić pożądany stan systemu.
Stopień, w jakim moduł lub system wykonuje określone funkcje w określonych warunkach przez określony czas.
Formalny, o ile to możliwe obowiązkowy, zbiór wymagań stworzony i używany do opisu zalecanego spójnego podejścia do sposobu pracy lub do dostarczania wytycznych (np. normy ISO/IEC, normy IEEE lub normy w organizacjach).
Proces oceny zidentyfikowanego ryzyka i oceny poziomu ryzyka.
stopień, w jakim moduł lub system chroni użytkowników przed popełnianiem błędów.
Obserwowalne przewidywane zachowanie przedmiotu testów w określonych warunkach, na podstawie jego podstawy testowej.
Obserwowalne przewidywane zachowanie przedmiotu testów w określonych warunkach, na podstawie jego podstawy testowej.
Każde zdarzenie wymagające zbadania.
Wynik kontroli, który identyfikuje pewne istotne kwestie, problemy lub możliwości.
Stopień, w jakim system lub moduł może działać prawidłowo przy nieprawidłowych danych lub przy niekorzystnych warunkach środowiskowych.
Stopień, w jakim w przypadku przerwy w pracy lub awarii moduł lub system może odzyskać dane bezpośrednio dotknięte tym problemem i przywrócić pożądany stan systemu.
Stopień, w jakim moduł lub system jest sprawny i dostępny, gdy jest wymagane jego użycie.
Połączenie definicji zmiennej i jej późniejszego użycia.
Proces modyfikacji modułu lub systemu po jego wydaniu, mający na celu poprawę defektów, charakterystyk jakościowych lub dostosowanie do zmienionego środowiska.
Dokumentacja opisująca cele testowe do osiągnięcia oraz środki i harmonogram ich realizacji, zorganizowana tak, by koordynować czynności testowe.
Plan testu, który odnosi się do jednego poziomu testowania.
Czynność tworzenia planów testów lub wprowadzanie do nich zmian
Niedoskonałość lub wada produktu pracy, polegająca na niespełnieniu wymagań.
Stopień, w jakim moduł lub system można zmienić bez wprowadzania defektów lub obniżania jakości istniejącego produktu.
Implementacja strategii testowej w określonym projekcie.
Podejście do wytwarzania oprogramowania, w którym przypadki testowe są projektowane i wdrażane przed opracowaniem odpowiedniego modułu lub systemu.
Stopień, w jakim można dokonać oceny modułu lub systemu pod kątem wpływu jednej lub więcej zamierzonych zmian, diagnozy braków lub przyczyn awarii lub identyfikacji elementów (części) do zmodyfikowania.
Stopień, w jakim określone elementy pokrycia zostały określone lub sprawdzone przez zestaw testowy wyrażony w procentach.
Pokrycie wyników decyzji.
Pokrycie wykonywalnych instrukcji kodu.
Pokrycie wszystkich możliwych kombinacji wszystkich wyników pojedynczych warunków w ramach jednej instrukcji.
Pokrycie wszystkich możliwych kombinacji wszystkich wyników pojedynczych warunków w ramach jednej instrukcji.
Stopień, w jakim określone elementy pokrycia zostały określone lub sprawdzone przez zestaw testowy wyrażony w procentach.
Pokrycie wyników warunków.
Pokrycie wyników warunków.
Pokrycie wszystkich pojedynczych wyników warunków, których zmiana wpływa niezależnie na wynik decyzji. (MC/DC od ang. modified condition/decision coverage).
Wysokopoziomowy dokument opisujący zasady, podejście i podstawowe cele w organizacji dotyczące zabezpieczeń.
Proces przypisania liczby bądź kategorii do obiektu, mający na celu opisanie danej właściwości obiektu.
Działanie człowieka powodujące powstanie nieprawidłowego rezultatu.
Stopień, w jakim moduł lub system zapewnia prawidłowe wyniki z wymaganą precyzją.
Proces celowego dodawania defektów do już istniejących w module lub systemie w celu monitorowania efektywności ich wykrywania i usuwania oraz szacowania liczby defektów niewykrytych.
Proces celowego dodawania defektów do już istniejących w module lub systemie w celu monitorowania efektywności ich wykrywania i usuwania oraz szacowania liczby defektów niewykrytych.
Stopień, w jakim moduł lub system zapewnia dostęp do danych tylko tym osobom, które mają do tego uprawnienia.
Jeden z czterech poziomów określających niezbędne wymagania obiektu lub elementu ISO 26262 oraz środki bezpieczeństwa w celu uniknięcia nieuzasadnionego ryzyka rezydualnego. (ASIL od ang. automotive safety integrity level).
Jakościowa lub ilościowa miara ryzyka zdefiniowana przez wpływ i prawdopodobieństwo.
Specyficzna instancja procesu testowego.
Zapasowy tryb operacyjny, w którym funkcje systemu, gdy stają się one niedostępne, są przejmowane przez system pomocniczy.
Rodzaj testów akceptacyjnych wykonywanych w celu ustalenia, czy operatorzy i / lub administratorzy systemu mogą go zaakceptować.
Dokumentacja definiująca określoną liczbę wirtualnych użytkowników, którzy przetwarzają określony zestaw transakcji w zadanym przedziale czasowym, którego testowany moduł lub system może doświadczyć podczas produkcji.
Rzeczywisty lub przewidywany wzór użycia modułu lub systemu.
Czynność wyprowadzania i specyfikowania przypadków testowych z warunków testowych.
Moduł lub system podlegający testowaniu.
Typ testowania statycznego, podczas którego produkt pracy lub proces jest oceniany przez jedną lub więcej osób w celu wykrycia problemów i wprowadzenia ulepszeń.
Typ przeglądu, który przebiega według zdefiniowanego procesu, z formalnie udokumentowanym wynikiem.
Typ formalnego przeglądu przeprowadzany przez wykwalifikowany zespół technicznych specjalistów, którzy sprawdzają jakość produktu prac oraz identyfikują odchylenia od specyfikacji i standardów.
Łatwość, z jaką moduł lub system może zostać przeniesiony z jednego sprzętowego lub programistycznego środowiska do innego.
Stopień, w jakim maksymalne wartości graniczne parametru modułu lub systemu spełniają wymagania.
Ciąg możliwych zmian stanu obiektów danych.
Kolejność, w jakiej wykonywane są operacje podczas wykonywania elementu testowego.
Stopień, w jakim moduł lub system zapewnia funkcje spełniające określone i domyślne potrzeby, gdy jest używany w określonych warunkach.
Zestaw warunków wstępnych, danych wejściowych, akcji (w stosownych przypadkach), oczekiwanych rezultatów i warunków końcowych opracowany w oparciu o warunki testowe.
Przypadek testowy z abstrakcyjnymi warunkami wstępnymi, danymi wejściowych, warunkami wyjściowymi, oczekiwanymi rezultatami i odpowiednimi akcjami (o ile ma to zastosowanie).
Dokumentacja wystąpienia, charakteru i statusu usterki.
Dokumentacja wystąpienia, charakteru i statusu usterki.
Podejście do testów automatycznych polegające na tym, że wejścia do przedmiotu testów są rejestrowane podczas ręcznego testowania w celu stworzenia zautomatyzowanego skryptu testowego, który będzie wykonywany później.
Konsekwencja/wynik wykonania testu.
Konsekwencja/wynik wykonania testu.
Stopień w jakim działania danej jednostki można jednoznacznie przypisać do tej jednostki.
Czynnik, który w przyszłości może skutkować negatywnymi konsekwencjami.
Ryzyko wpływające na jakość produktu.
Ryzyko wpływające na sukces projektu.
ryzyko jakości związane z zabezpieczeniami.
Nieprzerwany okres czasu poświęcony na testowanie.
Stopień w jakim moduł lub system może być dostosowany do zmieniającego się obciążenia.
Ciąg instrukcji wykonujący zestaw testowy.
Stopień, w jakim ilości i rodzaje zasobów używanych przez produkt lub system spełniają wymagania podczas wykonywania jego funkcji.
Kompletna dokumentacja projektu testów, przypadków testowych i skryptów testowych dla określonego elementu testowego.
Środowisko, w skład którego wchodzi sprzęt, wyposażenie, symulatory, narzędzia programistyczne oraz inne elementy wspierające, potrzebne do wykonania testu.
Fizyczny lub funkcjonalny przejaw awarii.
Formalny, o ile to możliwe obowiązkowy, zbiór wymagań stworzony i używany do opisu zalecanego spójnego podejścia do sposobu pracy lub do dostarczania wytycznych (np. normy ISO/IEC, normy IEEE lub normy w organizacjach).
standard opisujący cechy projektu lub opis projektu danych lub modułów programu.
Tymczasowy moduł lub narzędzie, które zastępuje inny moduł i steruje lub wywołuje izolowany element testowy.
Tymczasowy moduł lub narzędzie, które zastępuje inny moduł i steruje lub wywołuje izolowany element testowy.
Stopień, w jakim użytkownicy mogą rozpoznać, czy moduł lub system jest odpowiedni do ich potrzeb.
Stopień, w jakim funkcje ułatwiają realizację określonych zadań i celów.
Dokumentacja zgodna z polityką testową, która opisuje ogólne wymagania dotyczące testowania oraz szczegółowe informacje na temat przeprowadzania testów w organizacji.
Dokumentacja zgodna z polityką testową, która opisuje ogólne wymagania dotyczące testowania oraz szczegółowe informacje na temat przeprowadzania testów w organizacji.
Narzędzie dostarczające środowisko do testów automatycznych. Na ogół zawiera jarzmo testowe i biblioteki testowe.
Technika testowania oparta wyłącznie na wewnętrznej strukturze modułu lub systemu.
Urządzenie, program komputerowy albo system używany podczas testowania, który przy zadanym zbiorze wejść zachowuje się lub działa tak jak dany system.
Rodzaj przedmiotu testów będącego systemem. (SUT od ang. System Under Test).
Maksymalna wydajność operacyjna modułu lub systemu.
Proces kodowania informacji w ten sposób, by tylko upoważnione strony mogły pobierać oryginalną informację, na ogół przy użyciu określonego klucza dekodującego lub specjalnego procesu.
Technika testowania oparta wyłącznie na wewnętrznej strukturze modułu lub systemu.
Technika testowania oparta wyłącznie na wewnętrznej strukturze modułu lub systemu.
Procedura używana do definiowania warunków testowych, projektowania przypadków testowych i określania danych testowych.
Zestaw jednego lub więcej przypadków testowych.
Wykwalifikowany profesjonalista, zaangażowany w testowanie modułu lub systemu.
Stopień, w jakim można ustalić warunki testowe dla modułu lub systemu oraz sprawdzić czy testy można przeprowadzić w celu ustalenia, czy warunki te zostały spełnione.
Proces składający się ze wszystkich czynności cyklu życia, zarówno statycznych, jak i dynamicznych, skoncentrowany na planowaniu, przygotowaniu i ewaluacji oprogramowania oraz powiązanych produktów w celu określenia, czy spełniają one wyspecyfikowane wymagania, na wykazaniu, że są one dopasowane do swoich celów oraz na wykrywaniu usterek.
Poziom testów zorientowany na ustalenie, czy zaakceptować system.
Rodzaj testu akceptacyjnego wykonywanego w celu ustalenia, czy użytkownicy dla których przeznaczony jest system, akceptują go.
Rodzaj testu akceptacyjnego wykonywanego w celu ustalenia, czy użytkownicy dla których przeznaczony jest system, akceptują go.
Testowanie przeprowadzane przez wprowadzanie poleceń do testowanego oprogramowania poprzez bezpośrednie wykorzystanie interfejsu tej aplikacji.
Białoskrzynkowa technika testowania, w której przypadki testowe są projektowane tak, by sprawdzać wyniki decyzji.
Testowanie, podczas którego wykonywany jest kod modułu lub systemu.
Testowanie wykonywane by ocenić czy moduł lub system spełnia wymagania funkcjonalne.
Białoskrzynkowa technika testowania, w której przypadki testowe projektuje się tak, by wykonały instrukcje.
Testy wykonywane w celu wykrycia usterek w interfejsach i interakcjach pomiędzy integrowanymi modułami.
Forma testowania integracyjnego, która testuje pary współpracujących ze sobą modułów według ich rozmieszczenia w grafie wywołań.
Poziom testów koncentrujący się na interakcjach między modułami lub systemami.
Typ testowania integracyjnego, w którym wszystkie węzły połączone z danym węzłem stanowią podstawę do testowania integracyjnego.
Testowanie wykonywane w celu wykrycia defektów w interfejsach i interakcjach pomiędzy modułami lub systemami.
Poziom testów, który koncentruje się na poszczególnych modułach sprzętowych lub programowych.
Białoskrzynkowa technika testowania, w której przypadki testowe są projektowane tak, aby wykonać kombinacje wyników warunków atomowych.
Białoskrzynkowa technika testowania, w której przypadki testowe są projektowane tak, aby wykonać kombinacje wyników warunków atomowych.
Czarnoskrzynkowa technika testowania, w której przypadki testowe są projektowane tak, by wykonywać określoną kombinację wartości wielu parametrów.
Poziom testów, który koncentruje się na poszczególnych modułach sprzętowych lub programowych.
Poziom testów, który koncentruje się na poszczególnych modułach sprzętowych lub programowych.
Testowanie komponentu lub systemu niezgodnie z jego przeznaczeniem.
Testowanie przeprowadzane w celu sprawdzenia zgodności modułu lub systemu z wymaganiami niefunkcjonalnymi.
Rodzaj testów wydajnościowych, których zadaniem jest ocena zachowania modułu lub systemu przy zmieniającym się obciążeniu, na ogół pomiędzy przewidywanymi warunkami niskiego, typowego i szczytowego poziomu wykorzystania.
Testowanie oparte na lub wykorzystujące modele. (MBT - od ang. Model-Based Testing) .
Testowanie, w którym zarządzanie, wybór, priorytetyzacja i wykorzystanie działań testowych i zasobów są oparte na odpowiednich na odpowiednich typach i poziomach ryzyka.
Technika skryptowa wykorzystująca skrypty zawierające wysokopoziomowe słowa kluczowe oraz pliki wspomagające, zawierające niskopoziomowe skrypty implementujące te słowa kluczowe.
Technika skryptowa wykorzystująca skrypty zawierające wysokopoziomowe słowa kluczowe oraz pliki wspomagające, zawierające niskopoziomowe skrypty implementujące te słowa kluczowe.
Testowanie zmian we wdrożonym systemie lub testowanie wpływu zmienionego środowiska na wdrożony system.
Testy wykonywane w celu wykrycia usterek w interfejsach i interakcjach pomiędzy integrowanymi modułami.
Typ testowania wydajnościowego wykonywany, by określić jak system lub jego moduł pracuje na przewidywanej lub wyspecyfikowanej granicy obciążenia lub poza nią lub też przy ograniczonym dostępie do pamięci lub serwerów.
Białoskrzynkowa technika testowania, w której przypadki testowe są projektowane tak, aby wykonywać ścieżki definicja-użycie dla poszczególnych zmiennych.
Białoskrzynkowa technika testowania, w której przypadki testowe są projektowane w oparciu o przepływy sterowania.
Testowanie mające na celu określenie skalowalności oprogramowania.
Testowanie produktu prac bez uruchamiania kodu.
Technika skryptowa wykorzystująca pliki danych do przechowywania danych testowych i wyników oczekiwanych, które są potrzebne do wykonania skryptów testowych.
Poziom testów, który koncentruje się na sprawdzeniu, czy system jako całość spełnia określone wymagania.
Testowanie mające na celu ocenę stopnia, w jakim system może być używany przez określonych użytkowników w sposób skuteczny, wydajny i przynoszący satysfakcję w określonym kontekście użycia
Testowanie komponentu lub systemu niezgodnie z jego przeznaczeniem.
Białoskrzynkowa technika testowania w której przypadki testowe są zaprojektowane tak, sprawdzić pojedyncze wyniki warunków, których zmiana niezależnie wpływa na wynik decyzji.
Białoskrzynkowa technika testowania, w której przypadki testowe są projektowane tak, aby wykonać kombinacje wyników warunków atomowych.
Proces testowy mający na celu określenie wydajności oprogramowania.
Testowanie mające na celu sprawdzenie zabezpieczeń oprogramowania.
Białoskrzynkowa technika testowania, w której przypadki testowe są zaprojektowane tak, by wykonać ścieżki grafu przepływu sterowania.
Stopień, w jaki moduł lub system może kontynuować prawidłowe działanie pomimo podania błędnych danych wejściowych.
Stopień, w jakim moduł lub system działa zgodnie z przeznaczeniem, pomimo występowania awarii sprzętu lub oprogramowania.
Grupa czynności w testowaniu ukierunkowana na określone charakterystyki modułu lub systemu, oparta na specyficznych celach testowania.
Niedoskonałość lub wada produktu pracy, polegająca na niespełnieniu wymagań.
Stopień, w jakim moduł lub system może być modyfikowany przez wyznaczony personel.
Stopień, w jakim dany moduł lub system może być używany przez określonych użytkowników dla osiągnięcia określonych celów w określonym kontekście użytkowania.
Sprawdzanie poprawności i dostarczenie obiektywnego dowodu, że produkt procesu wytwarzania oprogramowania spełnia potrzeby i wymagania użytkownika.
Wartość danej wejściowej.
Wyrażenie logiczne, którego wartością może być prawda albo fałsz.
Warunek nie zawierający operatorów logicznych.
Wyrażenie logiczne, którego wartością może być prawda albo fałsz.
Wymagany stan elementu testowego i jego środowiska przed wykonaniem przypadku testowego.
Pokrycie wszystkich możliwych kombinacji wszystkich wyników pojedynczych warunków w ramach jednej instrukcji.
Stopień wpływu defektu na rozwój lub działanie modułu lub systemu.
Dane otrzymane przez moduł lub system z zewnętrznego źródła.
Sprawdzenie poprawności i dostarczenie obiektywnego dowodu, że produkt procesu wytwarzania oprogramowania spełnia zdefiniowane wymagania.
Symulacja działań wykonywanych przez użytkownika określonego w profilu operacyjnym.
Proces celowego dodawania defektów do już istniejących w module lub systemie w celu monitorowania efektywności ich wykrywania i usuwania oraz szacowania liczby defektów niewykrytych.
Dana, która określa lokalizację innej zmiennej.
Miara, która zapewnia oszacowanie lub ocenę określonych atrybutów uzyskanych z modelu w odniesieniu do zdefiniowanych potrzeb informacyjnych.
Jednoczesne wykonywanie wielu niezależnych wątków przez moduł lub system.
Stopień, w jakim dwa lub więcej modułów lub systemów może wymieniać między sobą informacje i wykorzystywać informacje, które zostały wymienione.
Stopień, w jakim moduł lub system może wykonywać wymagane funkcje, dzieląc środowisko i zasoby z innymi modułami lub systemami bez negatywnego wpływu na żaden z nich.
Proces zamierzonego dodawania defektów do systemu w celu wykrycia, czy system może wykryć defekt i pracować mimo jego występowania. Wstrzykiwanie błędów stara się imitować błędy, które mogą wystąpić w produkcji.
Rodzaj ataku bezpieczeństwa polegający na wprowadzeniu do aplikacji poprzez jej interfejs złośliwego kodu, aby wykorzystać nieprawidłową obsługę niezaufanych danych.
Błąd dostępu do pamięci w logice programu wykonującego dynamiczną alokację pamięci polegający na niezwalnianiu pamięci po zaprzestaniu jej używania.
Stopień, w jakim moduł lub system wykorzystuje czas, zasoby i pojemność podczas wykonywania wyznaczonych funkcji.
Dane przesyłane przez moduł lub system do zewnętrznego miejsca przeznaczenia.
Czynność polegająca na przeprowadzeniu testu modułu lub systemu, by otrzymać rzeczywiste wyniki.
Postanowienie zawierające kryteria, które należy spełnić.
Konsekwencja/wynik wykonania testu.
Konsekwencja/wynik wykonania testu.
Stopień, w jakim moduł lub system chroni informacje i dane tak, aby osoby lub inne moduły lub systemy miały stopień dostępu odpowiedni do rodzajów i poziomów autoryzacji.
Stopień, w jakim moduł lub system chroni informacje i dane tak, aby osoby lub inne moduły lub systemy miały stopień dostępu odpowiedni do rodzajów i poziomów autoryzacji.
Odpowiedź modułu lub systemu na zestaw wartości wejściowych i warunków wstępnych.
Stopień, w jakim moduł lub system może wykonać swoje funkcje w ramach określonych czasów odpowiedzi, czasów przetwarzania oraz przepustowości.
Status wyniku testu, dla którego wynik rzeczywisty jest zgodny z wynikiem oczekiwanym.
Działania skoncentrowane na zapewnieniu, że wymagania jakościowe będą spełnione.
Proces rozpoznawania, rejestrowania, klasyfikacji, badania, rozwiązywania i usuwania defektów.
Dyscyplina używająca technicznych i administracyjnych metod kierowania i nadzoru w celu określenia i udokumentowania charakterystyk funkcjonalnych i fizycznych elementów konfiguracji, kontroli zmian tych charakterystyk, zapisywania i raportowania wykonywania zmian i statusu implementacji oraz weryfikacji zgodności z wyspecyfikowanymi wymaganiami.
Planowanie, harmonogramowanie, szacowanie, monitorowanie, raportowanie, nadzór i zamykanie czynności testowych.
Stopień, w jakim moduł lub system może zastąpić inny określony moduł lub system w tym samym celu w tym samym środowisku.
Szkieletowa albo specjalna implementacja modułu używana podczas produkcji lub testów innego modułu, który tę zaślepkę wywołuje albo jest w inny sposób od niej zależny. Zaślepka zastępuje wywoływany moduł.
Stopień, w jakim moduł lub system jest dopasowany do różnych lub zmieniających się środowisk sprzętowych, programowych lub innych środowisk operacyjnych lub produkcyjnych.
Zestaw wykonywanych przypadków testowych lub procedur testowych.
Zestaw wykonywanych przypadków testowych lub procedur testowych.
Zestaw wykonywanych przypadków testowych lub procedur testowych.
Zgodność produktu pracy ze standardami, konwencjami lub przepisami prawnymi i innymi podobnymi przepisami.
Pokrycie wszystkich pojedynczych wyników warunków, których zmiana wpływa niezależnie na wynik decyzji. (MC/DC od ang. modified condition/decision coverage).
Pokrycie wszystkich pojedynczych wyników warunków, których zmiana wpływa niezależnie na wynik decyzji. (MC/DC od ang. modified condition/decision coverage).
Białoskrzynkowa technika testowania w której przypadki testowe są zaprojektowane tak, sprawdzić pojedyncze wyniki warunków, których zmiana niezależnie wpływa na wynik decyzji.
Białoskrzynkowa technika testowania w której przypadki testowe są zaprojektowane tak, sprawdzić pojedyncze wyniki warunków, których zmiana niezależnie wpływa na wynik decyzji.
Stopień, w jakim użytkownicy mogą rozpoznać, czy moduł lub system jest odpowiedni do ich potrzeb.
Stopień, w jakim ilości i rodzaje zasobów używanych przez produkt lub system spełniają wymagania podczas wykonywania jego funkcji.
Technika obliczania przez kompilator lub interpreter wartości logicznych warunków złożonych, w której warunek po jednej stronie operatora logicznego może nie być wyliczany, jeżeli wartość logiczna warunku po drugiej stronie jest wystarczająca do określenia wartości logicznej całego warunku złożonego.
Stopień, w jakim projekt lub wewnętrzna struktura modułu lub systemu jest trudna do zrozumienia, utrzymania i zweryfikowania.
Maksymalna liczba liniowo niezależnych ścieżek w programie.
Proces, w którym podejmowane są decyzje i wdrażane środki ochronne w celu zmniejszenia lub utrzymania ryzyk na określonych poziomach.
Stopień, w jakim moduł lub system może być używany przez określonych użytkowników w celu osiągnięcia specyficznych celów nauki z satysfakcją i wolnością od ryzyka w określonym kontekście użytkowania.
Stopień, w jakim produkt lub system posiada atrybuty umożliwiające łatwość jego obsługi i nadzoru.
Stopień, w jakim produkt pracy może być użyty w więcej niż jednym systemie lub w budowie innych produktów prac.
Środowisko, w skład którego wchodzi sprzęt, wyposażenie, symulatory, narzędzia programistyczne oraz inne elementy wspierające, potrzebne do wykonania testu.
Ciąg sąsiednich krawędzi w grafie skierowanym.
Ciąg sąsiednich krawędzi w grafie skierowanym.
Stopień, w jakim można ustalić relację pomiędzy dwoma lub większą liczbą produktów prac.
Średni czas, w jakim system będzie uruchomiony po awarii. (MTTR od ang. Mean Time To Repair).
Uśredniony czas pomiędzy kolejnymi awariami modułu lub systemu. (MTBF od ang. Mean Time Between Failures).
Środowisko, w skład którego wchodzi sprzęt, wyposażenie, symulatory, narzędzia programistyczne oraz inne elementy wspierające, potrzebne do wykonania testu.